Αυλαία, ασύστατοι! Αιμορραγούν ως και οι πέτρες, σ’ αυτόν τον άνυδρο καιρό! ΑΥΛΑΙΑ (Γ. Μπλάνας, Στασιωτικό 53o)

16/6/08

Η κυρία Μπλ

και Ώ αυτός ο φοβερός χείμαρρος που κατεβαίνει Ώ η θάλασσα η θάλασσα κατακόκκινη μερικές φορές σαν την φωτιά και τα υπέροχα ηλιοβασιλέματα και οι συκιές στους κήπους στης Αλαμέδας ναι και όλα τα παράξενα δρομάκια και τα τριανταφυλλιά και τα γαλάζια και τα κίτρινα σπιτάκια και οι κήποι με τα τριαντάφυλλα και τα γιασεμιά και τα γεράνια και τους κάκτους και το Γιβραλτάρ ένα κορίτσι που ήμουνα τότε ένα Άνθος των βουνών ναι όταν έβαλα το τριαντάφυλλο στα μαλλιά μου όπως συνηθίζαν τα κορίτσια της Ανδαλουσίας ή θα φορέσω ένα κόκκινο ναι πως με φίλησε κάτω από το Μαυριτάνικο κάστρο και σκέφτηκα λοιπόν αυτός ή όποιος άλλος το ίδιο κάνει κι ύστερα τον κάρφωσα με τα μάτια μου για να μου κάνει πάλι την πρόταση ναι κι ύστερα μου ζήτησε αν θα ήθελα ναι να πω ναι το άνθος μου των βουνών και στην αρχή τον αγκάλιασα ναι και τον τράβηξα κάτω πάνω μου έτσι που μπορούσε να νιώσει τα στήθη μου όλο άρωμα ναι κι η καρδιά του πήγαινε να σπάσει και ναι είπα ναι θέλω Ναι.
Έτσι τελειώνει ο Τζαίημς Τζόυς την περιπλάνηση του Οδυσσέα του μια μέρα του 1904. Αλλά όχι μια οποιαδήποτε μέρα. Ο κ. Μπλουμ τριγύριζε στο Δουβλίνο για 24 ολόκληρες ώρες στις 16 του μήνα Ιουνίου. Είναι μια μέρα δική μου, τόσο που σαν με ρωτούν το ζώδιό μου απαντώ απλά πως γεννήθηκα στον αστερισμό του Τζαίημς Τζόυς.
Όμως η μέρα αυτή είναι πολλή σημαντική και για τους Ιρλανδούς που μόλις προχτές γλίτωσαν, τουλάχιστον προσωρινά, εμάς και τους άλλους Ευρωπαίους πολίτες από νέες περιπέτειες με το ηχηρό όχι τους στη Συνθήκη της Λισαββώνας. Έτσι αποκτά διπλή αξία.