Αυλαία, ασύστατοι! Αιμορραγούν ως και οι πέτρες, σ’ αυτόν τον άνυδρο καιρό! ΑΥΛΑΙΑ (Γ. Μπλάνας, Στασιωτικό 53o)

25/7/08

Ο Λύκος και η θάλασσα

Φθινοπωρινός κανιβαλισμός, Σαλβατόρ Νταλί, 1934
© Salvador Dali, Gala-Salvador Dali Foundation/DACS, London 2002

___________________________________________



ΣΤΑ ΠΟΛΥ ΠΑΛΙΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ένας άνθρωπος που ζούσε κοντά στη θάλασσα βρήκε μια μέρα στην παραλία δυο λυκάκια και τα πήρε κοντά του.

Σιγά σιγά τα κουτάβια μεγάλωσαν κι έγιναν σωστοί λύκοι κι επειδή είχαν μάθει να κολυμπούν, βουτούσαν κάθε μέρα στη θάλασσα κι έφερναν στον ευεργέτη τους από μια φάλαινα.

Όμως μαζευόταν τόσο πολύ κρέας που ο καλός άνθρωπος δεν είχε πια τι να το κάνει. Και χάλαγε και το πετούσε. Μα δεν μπορούσε με κανέναν τρόπο να κάνει τους δυο λύκους να κόψουν τη συνήθειά τους. Σκέφτηκε λοιπόν, και την ώρα που εκείνοι είχαν ανοιχτεί στο πέλαγος, έφτιαξε ομίχλη.

Τότε, οι λύκοι δεν μπορούσαν ούτε φάλαινες να βρουν αλλά ούτε και το δρόμο για το σπίτι που μεγάλωσαν. Έπρεπε να μείνουν στη θάλασσα για πάντα. Κι έτσι έγιναν Λύκοι της Θάλασσας. Όρκες, δηλαδή.



_________________

Ένας μύθος από τη Χάιντα της βρετανικής Κολούμπια (Καναδάς)
Απόδοση Α.Μ.