Αυλαία, ασύστατοι! Αιμορραγούν ως και οι πέτρες, σ’ αυτόν τον άνυδρο καιρό! ΑΥΛΑΙΑ (Γ. Μπλάνας, Στασιωτικό 53o)

20/8/08

Μια πίτα που βρωμούσε



Ο σοφός αυτός λαός, ο οποίος μάλλον έχει υιοθετήσει περισσότερες παροιμίες από όσες μπορεί να αντέξει, έχει πει κάτι πολύ σοφό… μεταξύ άλλων: «δεν μπορείς να έχεις και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο».

Αλήθεια είναι αυτό. Όταν ο σκύλος πάει δίπλα στην πίτα θα την φάει. Ο σκύλος σου θα είναι ταϊσμένος, αλλά η πίτα σου φαγωμένη. Μπορείς να φτιάξεις καινούργια. Αν βέβαια πάρεις την πίτα μακριά από τον σκύλο και δεν τον ταΐσεις, θα ψοφήσει. Και δυστυχώς δεν μπορείς να τον φτιάξεις ξανά… όπως την πίτα.



Θα αναρωτηθείτε γιατί τα γράφω όλα αυτά. Ε λοιπόν ας μπούμε στο ψητό. Και ρωτώ ευθέως κάθε Έλληνα: «Γουστάρεις να πανηγυρίζεις μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες;».



Ποιος δεν γουστάρει; Αλήθεια, ποιος; Μήπως η επανάσταση για καθαρό αθλητισμό είναι αρκετή για να υπερβεί τους πανηγυρισμούς όταν η Πηγή Δεβετζή «πετάει» στα 15 μέτρα και φέρνει το χάλκινο; Όχι! Δεν είναι. Και καλά κάνει!



Θυμάστε ποτέ –ειδικά οι νεότεροι- να μας δίδαξαν στο σχολείο μας ΤΙ είναι τα αναβολικά; Ψάξατε ποτέ μόνοι σας; Ζητήσατε την γνώμη ενός ειδικού; Ή απλώς ακολουθήσατε τυφλά την κάθε φυλλάδα που στον βωμό των φύλλων που πουλάει, θυσίασε την στήριξή τους στους αθλητές με τους οποίους έντυνε τα πρωτοσέλιδά της, για να τους καταρρακώσει, χαρακτηρίζοντάς τους «βρώμικους και υποκριτές»;

Αλήθεια, γνωρίζουν πολλοί τι είναι το Μ3; Η περίφημη μεθυλτριενολόνη; Δεν νομίζω.


Αλήθεια, γνωρίζουν πολλοί ΤΙ κάνουν τα αναβολικά; Ή μήπως πιστεύετε πραγματικά πως αν κάνετε χρήση αναβολικών θα γίνετε και εσείς ένας νέος Πύρρος Δήμας. Μια νέα Βούλα Πατουλίδου.



Αλήθεια, όταν σας έδωσαν την «βρώμικη» πίτα του αθλητισμού και του Ολυμπισμού, κοιτάξατε μέσα ή την καταβροχθίσατε ολόκληρη, πανηγυρίζοντας και κάνοντας τους αθώους όταν μάθατε πως όλα ήταν με την «βοήθεια» αναβολικών;

Πριν απαντήσετε, αναλογιστείτε τα εξής. Βούλα Πατουλίδου - 1992, Πύρρος Δήμας - 1992, 1996, 2000, 2004, Κάχι Καχιασβίλι - 1996, 2000, Κώστας Κεντέρης - 2000, Κατερίνα Θάνου - 2000, Φανή Χαλκιά - 2004, Λεωνίδας Σαμπάνης - 2000.

Δυστυχώς για όσους πολεμούν τους αθλητές, υπάρχει πάντα κάτι βρώμικο πίσω από τον καθένα που εμπλέκεται στο εν λόγω κύκλωμα. Και ο πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, του οποίου το όνομα δεν αναφέρω γιατί είναι περιττό, ήταν ο άνθρωπος που δήλωσε στην κάμερα πως η Φανή Χαλκιά δεν έχει πλέον καμία σχέση με τον ελληνικό αθλητισμό. Μάλλον ο κύριος αυτός, θα πρέπει πριν κατηγορήσει την αθλήτρια και τον προπονητή της, να κοιτάξει λίγο πιο βαθιά στο σύστημα του ελληνικού αθλητισμού.



Ίσως να αποσύρει την Ελλάδα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες και να φτιάξει τους καινούργιους, Ελληνικούς Αγώνες. Στους οποίους όλοι θα τρέχουν χωρίς την βοήθεια φαρμάκων, όλοι οι χρόνοι θα είναι περίπου 5-6 δευτερόλεπτα παραπάνω από τους τωρινούς. Όμως το κούτελο της Ελλάδας θα είναι καθαρό.

Τότε και μόνο τότε, θα σταματήσω να πολεμάω αυτούς που πουλάνε φούμαρα όταν κάποια βρωμιά τους βγαίνει στην επιφάνεια και που πανηγυρίζουν όταν επιβραβεύονται για κόπους των άλλων. Για κόπους που οι αθλητές απέκτησαν πουλώντας την ψυχή τους στον διάβολο της δόξας που μας επιβάλλει αυτή η κοινωνία.

«Ήθελε και την πίτα σωστή και το σκύλο χορτάτο»
Η φράση ξεκινάει από παροιμία και είναι πολύ παλιότερη, αλλά έγινε γνωστή από το παρακάτω επεισόδιο: «Η ιστορία του τηλεγραφικού σύρματος στην Ελλάδα, διανθίζεται με αρκετά κωμικά επεισόδια, από τα οποία το πιο αστείο είναι εκείνο, που συνέβηκε το Δεκέμβρη του 1858. Πλησίαζε Πρωτοχρονιά και η βασίλισσα Αμαλία είχε παραγγείλει στη Γερμανία μερικά δώρα για τους αυλικούς της. Επειδή όμως αργούσαν να έρθουν, έστειλε το γραμματέα της, Μαναράκη, στον Πειραιά, για να ρωτήσει τηλεγραφικά στη Σύρα, μήπως είχε φτάσει εκεί το ατμόπλοιο της γραμμής, που θα έφερνε τα δώρα. Το τηλεγράφημα έφυγε αμέσως για τον προορισμό του, αλλά η απάντηση που ήρθε σε λίγο έλεγε: «Και την πίτα θέλεις γερή και το σκύλο χορτάτο. Εδώ χαλάει ο κόσμος, βρέχει και χιονίζει».
Έκπληκτος ο τηλεγραφητής, είπε τα καθέκαστα στο Μαναράκη. Εκείνος διέταξε τότε να ξανακαλέσουν. Η απάντηση, που ήρθε, ήταν ακόμα πιο αναιδής: «Όχι μονάχα θα φάω την πίτα, αλλά και τη σκύλα σου. Παράτησε με, βλάκα!» Ο Μαναράκης έγινε έξω φρενών, έσπευσε να εκθέσει τα διατρέξαντα στον υπουργό Εσωτερικών, Χριστόπουλο, και να διατάξει την αντικατάσταση του ασεβήσαντος στη βασιλική εντολή υπαλλήλου. Αλλά τι είχε συμβεί; Ο τηλεγραφητής της Σύρας είχε αφήσει ανοιχτή τη γραμμή με τον τηλεγραφικό σταθμό του ακρωτηρίου της Έλλης -στην Καλλίπολη- και ο χειριστής του δεύτερου σταθμού που μιλούσε τυχαία την ώρα εκείνη με τον τηλεγραφητή της Σύρας -ο οποίος του είχε αφήσει μια λαγωνική σκυλίτσα και μια πίτα για να τα παραλάβει αργότερα- έδινε τις περίεργες εκείνες απαντήσεις, νομίζοντας ότι τις λαβαίνει ο φίλος του. Φυσικά η παρεξήγηση δεν είχε συνέπειες, γιατί όταν άκουσε την αστεία αυτή ιστορία η βασίλισσα Αμαλία, ξέσπασε σε δυνατά γέλια:
-Το φτωχό! είπε. Ήθελε και την πίτα σωστή και το σκύλο χορτάτο.


[Τάκης Νατσούλης, Λέξεις και φράσεις παροιμιώδεις, εκ. Σμυρνιωτάκη]