Τι άσπρος, τι μαύρος. Τι Ευρωπαίος, τι Αμερικανός. Δυο μεγάλες φωνές, δυο γενειοφόροι γίγαντες που τραγούδησαν με μοναδικό τρόπο την αγάπη σε ένα εξαιρετικό ντουέτο.
Αν και δεν υπήρξα ποτέ θερμός ακροατής του είδους της μουσικής που τραγούδησε ο Μπάρι Γουάιτ, μπορώ να πω ότι η φωνή του μου άρεσε. Είχε κάτι το ιδιαίτερο, το ξεχωριστό. Χαρακτηριστικά για τα οποία, άλλωστε, λατρεύτηκε από το κοινό της σόουλ και ντίσκο μουσικής. Ο Μπάρι Γουάιτ, που κάθε άλλο παρά white ήταν, υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους τραγουδιστές της σόουλ που αγαπήθηκε για την μπάσα φωνή του και τη ρομαντική ερμηνεία του. Το πραγματικό του όνομα ήταν Barrence Eugene Carter και γεννήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 1944 στο Τέξας. Μεγαλώνοντας σε μια από τις περιοχές με την υψηλότερη εγκληματικότητα του Λος Άντζελες στα δεκαεπτά του χρόνια (1961) είχε διαπράξει ήδη το πρώτο του αδίκημα. Κλέβοντας ελαστικά αυτοκινήτων (Getz) αξίας 30 χιλιάδων δολαρίων καταδικάστηκε και φυλακίστηκε για τέσσερεις μήνες.
Εκεί στην φυλακή έχοντας συντροφιά τη μουσική του δόθηκε η αφορμή να αλλάξει ρότα στη ζωή του. Λέγεται ότι καθοριστικός παράγοντας ή μάλλον αφορμή για την στροφή στη ζωή του στάθηκε το τραγούδι του Πρίσλεϊ «It's Now or Never»Ενώ. Αμέσως μετά την αποφυλάκισή του απομακρύνθηκε από τις συμμορίες με τις οποίες ήταν μπλεγμένος και αφιερώνεται στο τραγούδι. Εξάλλου η απόφασή του αυτή ενισχυόταν από το ρεύμα της εποχής, η αυγή μιας σπουδαίας δεκαετίας για τα μουσικά δρώμενα.
Στην αρχή σημειώνει επιτυχίες ως δημιουργός με τα τραγούδια του να ερμηνεύονται από τον αδικοχαμένο τραγουδιστή της ρόκ Μπόμπι Φούλερ αλλά και στο Μπανάνα Σπλιτς την περίφημη μουσική τηλεοπτική εκπομπή της ροκ. Το 1963 συμμετείχε στο δίσκο «Harlem Shuffle» των Bob & Earl που κατατάχθηκε στην 44η θέση της λίστας στις ΗΠΑ αλλά στο Ηνωμένο Βασίλειο μεταξύ των δέκα πρώτων. Το ομώνυμο τραγούδι παρουσιάσθηκε, αργότερα, με τεράστια επιτυχία ενώ το 2003 η αρχική εκδοχή του κατετάγη από τους κριτικούς μουσικής στην 23η θέση του καταλόγου των 50 καλύτερων ντουέτων της εφημερίδας Daily Telegraph.
Τον Αύγουστο του 1969 δημιούργησε το γυναικείο φωνητικό τρίο «Love Unlimited» στο οποίο συμμετείχαν οι αδελφές Τζέιμς, με την μία εκ των οποίων αργότερα παντρεύτηκε και η Ντάιαν Τέιλορ. Ο καλύτερός του φίλος Μαξ Μάρεϊ ήταν εκείνος που βοήθησε τελικά τον Μπάρι Γουάιτ να γίνει διάσημος. Βασιζόμενος στο πρότυπο του γυναικείου τρίο «The Supremes» που σημείωσε τεράστια επιτυχία στις αρχές της δεκαετίας ΄60 κάνοντας κερδοφόρα την εταιρεία «Motown» αναδείχθηκε το ταλέντο του με κορύφωση την υπογραφή συμβολαίου στην 20th Century Records.
Ο Μπάρι Γουάιτ γράφει την μπαλάντα «Walking in the Rain (With The One I Love)» και φθάνει στην 20η θέση της μουσικής λίστας. Ολόκληρο το 1970 συμμετέχουν σε περιοδείες και συναυλίες γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία. Ταυτόχρονα ο Γουάιτ κάνει ορισμένα δοκιμαστικά χωρίς το συγκρότημά του και η εταιρεία τον προτρέπει να βγει να τραγουδήσει μόνος, πράγμα που δεν του άρεσε ιδιαίτερα. Τελικά το 1973 ηχογραφεί το «I'm Gonna Love You Just a Little More Baby», το οποίο καταλαμβάνει την 1η θέση στη λίστα R&B και την 3η στην Pop. Την ίδια χρονιά οι «Love Unlimited» παρουσιάζουν το δικό του τραγούδι με τίτλο «Love's Theme» και σκαρφαλώνουν στην 1η θέση το 1974. Ορισμένοι θεωρούν το συγκεκριμένο κομμάτι ως το πρώτο disco αν και το Sister James του Νίνο Τέμπο περιλαμβανόταν στην λίστα των 100 ήδη αρκετούς μήνες. Στις 4 Ιουλίου 1974 ο Μπάρι Γουάιτ παντρεύεται την Glodean, τη μία από τις αδελφές Τζέιμς.
Ακολούθησαν μια σειρά από μεγάλες επιτυχίες όπως «Never, Never Gonna Give You Up»(1973), «Can't Get Enough of Your Love, Babe» (1974), «You're the First, the Last, My Everything» (1974), «What Am I Gonna Do with You» (1975), «Let the Music Play» (1976), «It's Ecstasy When You Lay Down Next to Me» (1977), «Your Sweetness is My Weakness» (1978) και «Change» (1982).
Για τη βαθιά ρομαντική φωνή του και το θαυμάσιο μίγμα σόουλ και κλασσικών ορχηστρικών μελωδιών λατρεύτηκε από το κοινό του είδους. Συχνά οι θαυμαστές του τον αποκαλούσαν «Μαέστρο» ή «Βελούδινη φωνή». Ο ίδιος συχνά αστειευόταν για την εμφάνισή του (ήταν παχύς), αυτοσαρκαζόταν και αποδεχόταν ανέκδοτα που τον χαρακτήριζαν ως «θαλλάσιο ίππο της αγάπης». Επίσης ο Μπάρι Γουάιτ συχνά αναφερόταν ως «Σουλτάνος της Smooth Soul». Αν και οι επιτυχίες του σημείωναν κάμψη, με το τέλος της εποχής disco, το κοινό του Μπάρι Γουάιτ διατηρήθηκε σταθερό με το πέρασμα του χρόνου. Τη δεκαετία ΄90, επέστρεψε με το άλμπουμ «The Icon Is Love» (1994) από το οποίο το «Practice What You Preach» σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Το 1996, καταγράφηκαν παρουσιάζει το «In Your Wildest Dreams» με την Τίνα Τάρνερ και το 1999 με το «Staying Power» κερδίζει δύο βραβεία Γκράμι.
Ωστόσο η υψηλή αρτηριακή πίεση από την οποία έπασχε χρόνια, τον οδήγησε σε νεφρική ανεπάρκεια (2002) και λίγους μήνες μετά υπέστη αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο οπότε απεσύρθη από τη δημόσια ζωή. Στις 4 Ιουλίου 2003 πέθανε στο Λος Άντζελες και σύμφωνα με την τελευταία επιθυμία του η σωρός του αποτεφρώθηκε. Η στάχτη του σκορπίστηκε από τα μέλη της οικογένειάς του στις ακτές της Καλιφόρνια.
Πηγές
-Barry White, Wikipedia
-Ποιος σκότωσε τον Μπόμπι Φούλερ; Θ. Μανίκας, Το Βήμα
Αν και δεν υπήρξα ποτέ θερμός ακροατής του είδους της μουσικής που τραγούδησε ο Μπάρι Γουάιτ, μπορώ να πω ότι η φωνή του μου άρεσε. Είχε κάτι το ιδιαίτερο, το ξεχωριστό. Χαρακτηριστικά για τα οποία, άλλωστε, λατρεύτηκε από το κοινό της σόουλ και ντίσκο μουσικής. Ο Μπάρι Γουάιτ, που κάθε άλλο παρά white ήταν, υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους τραγουδιστές της σόουλ που αγαπήθηκε για την μπάσα φωνή του και τη ρομαντική ερμηνεία του. Το πραγματικό του όνομα ήταν Barrence Eugene Carter και γεννήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 1944 στο Τέξας. Μεγαλώνοντας σε μια από τις περιοχές με την υψηλότερη εγκληματικότητα του Λος Άντζελες στα δεκαεπτά του χρόνια (1961) είχε διαπράξει ήδη το πρώτο του αδίκημα. Κλέβοντας ελαστικά αυτοκινήτων (Getz) αξίας 30 χιλιάδων δολαρίων καταδικάστηκε και φυλακίστηκε για τέσσερεις μήνες.
Εκεί στην φυλακή έχοντας συντροφιά τη μουσική του δόθηκε η αφορμή να αλλάξει ρότα στη ζωή του. Λέγεται ότι καθοριστικός παράγοντας ή μάλλον αφορμή για την στροφή στη ζωή του στάθηκε το τραγούδι του Πρίσλεϊ «It's Now or Never»Ενώ. Αμέσως μετά την αποφυλάκισή του απομακρύνθηκε από τις συμμορίες με τις οποίες ήταν μπλεγμένος και αφιερώνεται στο τραγούδι. Εξάλλου η απόφασή του αυτή ενισχυόταν από το ρεύμα της εποχής, η αυγή μιας σπουδαίας δεκαετίας για τα μουσικά δρώμενα.
Στην αρχή σημειώνει επιτυχίες ως δημιουργός με τα τραγούδια του να ερμηνεύονται από τον αδικοχαμένο τραγουδιστή της ρόκ Μπόμπι Φούλερ αλλά και στο Μπανάνα Σπλιτς την περίφημη μουσική τηλεοπτική εκπομπή της ροκ. Το 1963 συμμετείχε στο δίσκο «Harlem Shuffle» των Bob & Earl που κατατάχθηκε στην 44η θέση της λίστας στις ΗΠΑ αλλά στο Ηνωμένο Βασίλειο μεταξύ των δέκα πρώτων. Το ομώνυμο τραγούδι παρουσιάσθηκε, αργότερα, με τεράστια επιτυχία ενώ το 2003 η αρχική εκδοχή του κατετάγη από τους κριτικούς μουσικής στην 23η θέση του καταλόγου των 50 καλύτερων ντουέτων της εφημερίδας Daily Telegraph.
Τον Αύγουστο του 1969 δημιούργησε το γυναικείο φωνητικό τρίο «Love Unlimited» στο οποίο συμμετείχαν οι αδελφές Τζέιμς, με την μία εκ των οποίων αργότερα παντρεύτηκε και η Ντάιαν Τέιλορ. Ο καλύτερός του φίλος Μαξ Μάρεϊ ήταν εκείνος που βοήθησε τελικά τον Μπάρι Γουάιτ να γίνει διάσημος. Βασιζόμενος στο πρότυπο του γυναικείου τρίο «The Supremes» που σημείωσε τεράστια επιτυχία στις αρχές της δεκαετίας ΄60 κάνοντας κερδοφόρα την εταιρεία «Motown» αναδείχθηκε το ταλέντο του με κορύφωση την υπογραφή συμβολαίου στην 20th Century Records.
Ο Μπάρι Γουάιτ γράφει την μπαλάντα «Walking in the Rain (With The One I Love)» και φθάνει στην 20η θέση της μουσικής λίστας. Ολόκληρο το 1970 συμμετέχουν σε περιοδείες και συναυλίες γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία. Ταυτόχρονα ο Γουάιτ κάνει ορισμένα δοκιμαστικά χωρίς το συγκρότημά του και η εταιρεία τον προτρέπει να βγει να τραγουδήσει μόνος, πράγμα που δεν του άρεσε ιδιαίτερα. Τελικά το 1973 ηχογραφεί το «I'm Gonna Love You Just a Little More Baby», το οποίο καταλαμβάνει την 1η θέση στη λίστα R&B και την 3η στην Pop. Την ίδια χρονιά οι «Love Unlimited» παρουσιάζουν το δικό του τραγούδι με τίτλο «Love's Theme» και σκαρφαλώνουν στην 1η θέση το 1974. Ορισμένοι θεωρούν το συγκεκριμένο κομμάτι ως το πρώτο disco αν και το Sister James του Νίνο Τέμπο περιλαμβανόταν στην λίστα των 100 ήδη αρκετούς μήνες. Στις 4 Ιουλίου 1974 ο Μπάρι Γουάιτ παντρεύεται την Glodean, τη μία από τις αδελφές Τζέιμς.
Ακολούθησαν μια σειρά από μεγάλες επιτυχίες όπως «Never, Never Gonna Give You Up»(1973), «Can't Get Enough of Your Love, Babe» (1974), «You're the First, the Last, My Everything» (1974), «What Am I Gonna Do with You» (1975), «Let the Music Play» (1976), «It's Ecstasy When You Lay Down Next to Me» (1977), «Your Sweetness is My Weakness» (1978) και «Change» (1982).
Για τη βαθιά ρομαντική φωνή του και το θαυμάσιο μίγμα σόουλ και κλασσικών ορχηστρικών μελωδιών λατρεύτηκε από το κοινό του είδους. Συχνά οι θαυμαστές του τον αποκαλούσαν «Μαέστρο» ή «Βελούδινη φωνή». Ο ίδιος συχνά αστειευόταν για την εμφάνισή του (ήταν παχύς), αυτοσαρκαζόταν και αποδεχόταν ανέκδοτα που τον χαρακτήριζαν ως «θαλλάσιο ίππο της αγάπης». Επίσης ο Μπάρι Γουάιτ συχνά αναφερόταν ως «Σουλτάνος της Smooth Soul». Αν και οι επιτυχίες του σημείωναν κάμψη, με το τέλος της εποχής disco, το κοινό του Μπάρι Γουάιτ διατηρήθηκε σταθερό με το πέρασμα του χρόνου. Τη δεκαετία ΄90, επέστρεψε με το άλμπουμ «The Icon Is Love» (1994) από το οποίο το «Practice What You Preach» σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Το 1996, καταγράφηκαν παρουσιάζει το «In Your Wildest Dreams» με την Τίνα Τάρνερ και το 1999 με το «Staying Power» κερδίζει δύο βραβεία Γκράμι.
Ωστόσο η υψηλή αρτηριακή πίεση από την οποία έπασχε χρόνια, τον οδήγησε σε νεφρική ανεπάρκεια (2002) και λίγους μήνες μετά υπέστη αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο οπότε απεσύρθη από τη δημόσια ζωή. Στις 4 Ιουλίου 2003 πέθανε στο Λος Άντζελες και σύμφωνα με την τελευταία επιθυμία του η σωρός του αποτεφρώθηκε. Η στάχτη του σκορπίστηκε από τα μέλη της οικογένειάς του στις ακτές της Καλιφόρνια.
Πηγές
-Barry White, Wikipedia
-Ποιος σκότωσε τον Μπόμπι Φούλερ; Θ. Μανίκας, Το Βήμα
