Αυλαία, ασύστατοι! Αιμορραγούν ως και οι πέτρες, σ’ αυτόν τον άνυδρο καιρό! ΑΥΛΑΙΑ (Γ. Μπλάνας, Στασιωτικό 53o)

7/10/09

Περιδέξιον, αδέξιον και ηγεμονικόν

Μια εξαιρετικά προσωπική αναφορά

Εδώ και μία εβδομάδα, η αλήθεια είναι ότι με απασχόλησαν οι εθνικές εκλογές, όπως φαντάζομαι κι εσάς. Δεν ήταν όμως το μείζον πρόβλημά μου, όπως δεν ήταν και όσα με ταλανίζουν χρόνια τώρα. Έκανα μια μεγάλη, μα πολλή μεγάλη αστοχία σε βάρος του πολυτιμότερου φίλου που έχω. Ξέρει εκείνος. Μέσα στη δίνη των καθημερινών και συνεχώς διογκούμενων προβλημάτων μου, τόλμησα όχι μόνο να παραπονεθώ αλλά να συγκρίνω. Έτσι χρησιμοποίησα μια άθλια έκφραση σε βάρος του αγαπημένου φίλου κι ενώ εκείνος προσπαθούσε να με στηρίξει. Τον χαρακτήρισα «Μαχαραγιά»!! Εάν είναι δυνατόν και όμως το έκανα! Εκείνος θύμωσε μια και όχι μόνο δεν του ταιριάζει ο χαρακτηρισμός, αλλά δεν περίμενε να τον ακούσει από μένα που γνωρίζω ποιος είναι και τι έχει κάνει στη ζωή του. Το μεγαλείο του όμως έφτασε στο σημείο να μην με απορρίψει και να εξακολουθεί να στέκεται στα προβλήματά μου.

Σήμερα λοιπόν με πολλή μεγάλη ικανοποίηση συζητήσαμε ανοικτά το περιστατικό. Και αυτή η μεγαλοψυχία του, ήταν για μένα πραγματική λύτρωση, μια και η συμπεριφορά μου ήταν εξαιρετικά αντίθετη με ό,τι πρεσβεύω. Πράγματι ήταν μια μικροαστική συμπεριφορά που εξέπληξε κι εμένα την ίδια. Χρησιμοποίησα μια έκφραση ηγεμονική για έναν πραγματικά ελεύθερο άνθρωπο, για έναν κομμουνιστή. Αναντίρρητα, άστοχη ενέργεια.

Γι΄ αυτό, φίλε μου, οφείλω να σου ζητήσω δημόσια συγγνώμη και να σε ευχαριστήσω που εξακολουθείς να στέκεσαι δίπλα μου έτσι όπως μόνο εσύ στέκεσαι. Συγγνώμη, με ένα ινδικό στοιχειό που είμαι βέβαιη ότι θα σου αρέσει. Είμαι επίσης βέβαιη ότι θα αναστρέψεις αυθόρμητα την πλευρά που γέρνει τη σκιά του. Όχι μόνο επειδή στ΄ αριστερά, κατά κανόνα, είναι η ανατομική θέση της καρδιάς αλλά και για άλλους λόγους. Συγγνώμη για σένα καλέ μου φίλε και σεις οι υπόλοιποι βρίστε με ελεύθερα γιατί αν ήμουν δέντρο θα μου άξιζε ένα … κλάδεμα!
.


Υπάρχει στην Ινδία ένα δέντρο με πολύ γλυκούς καρπούς και λέγεται Περιδέξιον. Πραγματική σωτηρία είναι για τα περιστέρια. Πρώτα πρώτα, τα τρέφει με τους καρπούς του. Ύστερα, τους δίνει καταφύγιο. Οι Δράκοι, που πολύ νοστιμεύονται τα πουλιά της ειρήνης, φοβούνται την πυκνή σκιά του Περιδέξιου. Έτσι, όταν το δέντρο ρίχνει την σκιά του δεξιά, τα περιστέρια πάνε από κει και τσιμπολογούν άφοβα. Οι Δράκοι στέκονται όλοι μαζί στην αριστερή πλευρά και τους ψήνει ο ήλιος και τους μαραίνει η πείνα. Μόλις γυρίσει η σκιά, τα περιστέρια αλλάζουν θέση και οι Δράκοι βρίσκονται στη δεξιά πλευρά, να καταριόνται τη ζέστη και την πείνα τους. Την άλλη μέρα πάλι τα ίδια, ώσπου να τελειώσει ο κόσμος κι ο ήλιος και το δεξιά αριστερά.

Μαχαραγιάς: ανάλυση του τίτλου από την Βικιπαίδεια.
Το δέντρο: από την εγκυκλοπαίδεια των τεράτων του
Γιώργου Μπλάνα.